ท่านประธานขา ชะนีแอบปลื้ม

“มันเกิดอะไรขึ้น บอกผมทีได้ไหม ขอร้องล่ะหม่อน”

“คุณอย่าเพิ่งปล่อยหม่อนนะคะ”

“ผมสัญญา”

“หมอบอกว่าหม่อนท้อง”

“หืม~”

ศวิตากอดคอเขาแน่น ตัวเขาที่ไม่มีกลิ่นน้ำหอมอันน่าสะอิดสะเอียนสำหรับหล่อน ทำให้หล่อนสามารถจะใกล้ชิดเขาได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะคลื่นไส้ขึ้นมาอีก

“ถ้าท้องก็ดี ผมกำลังรอจะฟังข่าวดีนี้อยู่เหมือนกัน” เขาพยายามจับต้นชนปลายอยู่ครู่สั้นๆ ก็เอ่ยขึ้นมาใหม่

“คุณบ้าไปแล้วหรือไง!” หญิงสาวผลักเขาออกพลางต่อว่าอย่างลืมเกรง

“ผมไม่เคยคิดอยากจะทำใครท้อง...นอกจากคุณ”

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

หล่อนทุบอกเขาไม่ยั้ง แต่นาวาก็ไม่สน เขาจับใบหน้าหล่อนล็อกเอาไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปจูบ

จูบอีกแล้ว! ไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมเขาชอบจับหล่อนจูบนักหนา แต่ก็รู้ดียิ่งกว่าว่าหล่อนชอบมันมากแค่ไหน หล่อนสนองตอบกลับไปอย่างหนักหน่วงกว่าที่เคย อารมณ์ของหล่อนผันแปรรุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“หม่อน ผมจะทนไม่ไหวแล้ว นั่งดีๆ ผมจะพากลับบ้าน”

ยิ่งหล่อนมีอารมณ์ตอบกลับมาด้วยความเร่าร้อนมากเท่าไรใจเขายิ่งเต้นแรงและอารมณ์ใคร่ก็พุ่งทวีขึ้นจนแทบฉุดไม่อยู่